Ο Παλαίφατος ήταν συγγραφέας άγνωστης εποχής από την Αίγυπτο ή την Αθήνα.[1]
Η Σούδα μνημονεύει τα έργα του· Αἰγυπτιακὴ θεολογία, Μυθικά, Λύσεις τῶν μυθικῶς εἰρημένων, Ὑποθέσεις εἰς Σιμωνίδην, Ἱστορία ἰδία και Τρωϊκά[2]. Μόνο όμως από το τελευταίο (Τρωικά) σώθηκαν κάποια αποσπάσματα (από τον Στέφανο Βυζάντιο, τον Αρποκρατίονα και τον Στράβωνα)[3].
Στις "απίστευτες ιστορίες" του ο Παλαίφατος (όποιος και αν ήταν αυτός) αφηγείται εν συντομία 51 μύθους και προσπαθεί να ανιχνεύσει το "πραγματικό" τους περιεχόμενο και την "αλήθεια" στην οποία αυτές παραπέμπουν[5]. Το έργο θεωρείται επιτομή ενός μεγαλύτερου χαμένου συγγράμματος. Πρωτοεκδόθηκε στη Βενετία το 1505 από τον Άλδο Μανούτιο.[6][7]
(Ελεύθερη διαδικτυακή δημοσίευση αρχαίου κειμένου: Παλαίφατος: Περὶ ἀπίστων)
2. Τα Τρωικά ορισμένοι, σύμφωνα με την Σούδα, δεν τα απέδιδαν στον γραμματικό Παλαίφατο, αλλά στον Παλαίφατο τον Πάριο ή στον Παλαίφατο τον Αθηναίο (τον γιο του μυθικού Ακταίωνα).
3. K. Müller, Fragmenta historicorum Græcorum, vol. II, "Palæphatus Abydenus".
4. Λεξικόν Σουΐδα, λήμμα: "Παλαίφατος ο Πάριος".
5. Στην πραγματικότητα δίνονται "εξηγήσεις" μόνο για τις 46 πρώτες ιστορίες. Οι τελευταίες έξι φαίνεται πως αποτελούν προσθήκες ενός μεταγενέστερου συγγραφέα, είναι γραμμένες με ένα διαφορετικό στυλ και δεν περιλαμβάνουν επεξηγήσεις
6. W. Smith, A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology, "Palaephatus 4".
7. Νεοελληνικές εκδόσεις:
• Παλαιφάτου Περί απίστων (αρχαίο κείμενο και μετάφραση), εκδ. Βάνιας, 2000.
• Έφορος, Παλαίφατος Άπαντα (αρχαίο κείμενο και μετάφραση), εκδ. Κάκτος, 2001.
Η Σούδα μνημονεύει τα έργα του· Αἰγυπτιακὴ θεολογία, Μυθικά, Λύσεις τῶν μυθικῶς εἰρημένων, Ὑποθέσεις εἰς Σιμωνίδην, Ἱστορία ἰδία και Τρωϊκά[2]. Μόνο όμως από το τελευταίο (Τρωικά) σώθηκαν κάποια αποσπάσματα (από τον Στέφανο Βυζάντιο, τον Αρποκρατίονα και τον Στράβωνα)[3].
Περί απίστων
Στον Παλαίφατο αυτόν αποδίδεται συχνά (χωρίς όμως μεγάλη βεβαιότητα) και ένα μικρό έργο που σώθηκε μέχρι σήμερα με τίτλο Παλαιφάτου Περί απίστων [ήτοι: περί απίστευτων ιστοριών]. Η Σούδα πάντως το αναφέρει ως έργο του Παλαίφατου του Πάριου[4], ενώ ορισμένοι νεώτεροι μελετητές το αποδίδουν είτε στον Παλαίφατο τον Αθηναίο είτε σε κάποιον ψευδο-Παλαίφατο, άγνωστο κατά τα άλλα.Στις "απίστευτες ιστορίες" του ο Παλαίφατος (όποιος και αν ήταν αυτός) αφηγείται εν συντομία 51 μύθους και προσπαθεί να ανιχνεύσει το "πραγματικό" τους περιεχόμενο και την "αλήθεια" στην οποία αυτές παραπέμπουν[5]. Το έργο θεωρείται επιτομή ενός μεγαλύτερου χαμένου συγγράμματος. Πρωτοεκδόθηκε στη Βενετία το 1505 από τον Άλδο Μανούτιο.[6][7]
(Ελεύθερη διαδικτυακή δημοσίευση αρχαίου κειμένου: Παλαίφατος: Περὶ ἀπίστων)
Σημειώσεις
1. Λεξικόν Σουΐδα, λήμμα: "Παλαίφατος Αιγύπτιος".2. Τα Τρωικά ορισμένοι, σύμφωνα με την Σούδα, δεν τα απέδιδαν στον γραμματικό Παλαίφατο, αλλά στον Παλαίφατο τον Πάριο ή στον Παλαίφατο τον Αθηναίο (τον γιο του μυθικού Ακταίωνα).
3. K. Müller, Fragmenta historicorum Græcorum, vol. II, "Palæphatus Abydenus".
4. Λεξικόν Σουΐδα, λήμμα: "Παλαίφατος ο Πάριος".
5. Στην πραγματικότητα δίνονται "εξηγήσεις" μόνο για τις 46 πρώτες ιστορίες. Οι τελευταίες έξι φαίνεται πως αποτελούν προσθήκες ενός μεταγενέστερου συγγραφέα, είναι γραμμένες με ένα διαφορετικό στυλ και δεν περιλαμβάνουν επεξηγήσεις
6. W. Smith, A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology, "Palaephatus 4".
7. Νεοελληνικές εκδόσεις:
• Παλαιφάτου Περί απίστων (αρχαίο κείμενο και μετάφραση), εκδ. Βάνιας, 2000.
• Έφορος, Παλαίφατος Άπαντα (αρχαίο κείμενο και μετάφραση), εκδ. Κάκτος, 2001.
(Το άρθρο αναρτήθηκε από τον υπογράφοντα και στην ελληνική Βικιπαίδεια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου