Φιλοστέφανος, o στρατηγός του Πτολεμαίου Λάθυρμου

Ο Φιλοστέφανος ήταν στρατηγός του Πτολεμαίου Σωτήρος του Β΄ (του επονομαζόμενου κοροϊδευτικά και Λάθυρμου).

Συμμετείχε στην εκστρατεία του Πτολεμαίου εναντίον του βασιλιά των Εβραίων Αλέξανδρου Ιανναίου. Στη μάχη που έγινε κοντά στις όχθες του Ιορδάνη, στην τοποθεσία την αποκαλούμενη Ασωφών, συνέτριψε τον στρατό του Ιανναίου και οι άνδρες του κατάσφαξαν (σύμφωνα με τον Τιμαγένη) τρεις έως πέντε χιλιάδες υποχωρούντες Εβραίους στρατιώτες.[1]


1. Φλάβιος Ιώσηπος, Ιστορίαι της ιουδαϊκής αρχαιολογίας, 13.12.5.
(Το άρθρο αναρτήθηκε από τον υπογράφοντα και στην ελληνική Βικιπαίδεια)

Ανδρόμαχος ο Ταυρομενίτης

Ο Ανδρόμαχος, ο πατέρας του ιστορικού Τιμαίου, ήταν ιδρυτής και κυβερνήτης του Ταυρομενίου περί τα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα.

Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, ο Ανδρόμαχος κατόρθωσε (μετά την καταστροφή της σικελικής Νάξου από τον τύραννο των Συρακουσών Διονύσιο) να συγκεντρώσει τους εναπομείναντες διασκορπισμένους Ναξίους στον παρακείμενο της κατεστραμμένης πόλης  λόφο Ταύρο. Εκεί, ίδρυσε το 358 π.Χ. την νέα τους πόλη ονομάζοντάς την Ταυρομένιο(ν). Η πόλη αναπτύχθηκε γρήγορα και απέκτησε δύναμη και πλούτο.[1]

Ο Ανδρόμαχος κυβέρνησε το Ταυρομένιο με τρόπο δίκαιο και νόμιμο. Μισούσε την τυραννία και έτσι, όπως μας πληροφορεί ο Πλούταρχος, όταν ο Κορίνθιος στρατηγός Τιμολέων αποβιβάσθηκε στην Σικελία για να πολεμήσει εναντίον του τυράννου των Λεοντίνων Ικέτα και των Καρχηδονίων συμμάχων του, ο Ανδρόμαχος έσπευσε να τον βοηθήσει. Πείθοντας τους Ταυρομενίτες να αγωνισθούν μαζί με τους Κορινθίους για την απελευθέρωση της Σικελίας, κατέστησε το Ταυρομένιο ορμητήριο των στρατευμάτων του Τιμολέοντος.[2]


 Σημειώσεις
1. Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη, ιστ΄, 7 & 68.8·
   [ἅμα δὲ τούτοις πραττομένοις Ἀνδρόμαχος ὁ Ταυρομενίτης, Τιμαίου μὲν τοῦ τὰς ἱστορίας συγγράψαντος πατὴρ ὤν, πλούτῳ δὲ καὶ ψυχῆς λαμπρότητι διαφέρων ἤθροισε τοὺς ἐκ τῆς Νάξου τῆς κατασκαφείσης ὑπὸ Διονυσίου περιλειφθέντας. οἰκίσας δὲ τὸν ὑπὲρ τῆς Νάξου λόφον τὸν ὀνομαζόμενον Ταῦρον καὶ μείνας κατ᾽ αὐτὸν πλείω χρόνον ἀπὸ τῆς ἐπὶ τοῦ Ταύρου μονῆς ὠνόμασε Ταυρομένιον. ταχὺ δὲ τῆς πόλεως ἐπίδοσιν λαμβανούσης οἱ μὲν οἰκήτορες μεγάλους περιεποιήσαντο πλούτους, ἡ δὲ πόλις ἀξιόλογον ἀξίωμα περιποιησαμένη τὸ τελευταῖον ἐν τῷ καθ᾽ ἡμᾶς βίῳ Καίσαρος ἀναστήσαντος τοὺς Ταυρομενίτας ἐκ τῆς πατρίδος τῶν Ῥωμαίων ἀποικίαν ἐδέξατο].
2. Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, "Τιμολέων", 10 & 11·
    […καὶ κατήχθησαν εἰς Ταυρομένιον τῆς Σικελίας, ὑποδεχομένου καὶ καλοῦντος αὐτοὺς ἔκπαλαι προθύμως Ἀνδρομάχου τοῦ τὴν πόλιν ἔχοντος καὶ δυναστεύοντος. οὗτος ἦν πατὴρ Τιμαίου τοῦ ἱστορικοῦ, καὶ πολὺ κράτιστος τῶν τότε δυναστευόντων ἐν Σικελίᾳ γενόμενος, τῶν θ' ἑαυτοῦ πολιτῶν ἡγεῖτο νομίμως καὶ δικαίως, καὶ πρὸς τοὺς τυράννους φανερὸς ἦν ἀεὶ διακείμενος ἀπεχθῶς καὶ ἀλλοτρίως. διὸ καὶ Τιμολέοντι τότε τὴν πόλιν ὁρμητήριον παρέσχε, καὶ τοὺς πολίτας ἔπεισε συναγωνίζεσθαι τοῖς Κορινθίοις καὶ συνελευθεροῦν τὴν Σικελίαν…].
(Το άρθρο αναρτήθηκε από τον υπογράφοντα και στην ελληνική Βικιπαίδεια)

Αδαίος ο Αλεκτρυών

Ο Αδαίος ή Αδδαίος (4ος αι. π.Χ.), ο αποκαλούμενος Αλεκτρυών [κόκορας], ήταν Μακεδόνας στρατιωτικός, αρχηγός των μισθοφόρων του Φιλίππου Β'. Σκοτώθηκε από τον Αθηναίο στρατηγό Χάρη στα Κύψελα της Θράκης[1].

Διακωμωδήθηκε από τους κωμικούς ποιητές Αντιφάνη και Ηρακλείδη[2] και η φράση "Φιλίππου Ἀλεκτρυών" έγινε παροιμιώδης. Λεγόταν, όπως μας πληροφορεί ο παροιμιογράφος Ζηνόβιος, για αυτούς που είχαν την τάση να καυχιούνται υπερβολικά για ασήμαντα κατορθώματα[3].


1. Ευσταθιος Θεσσαλονίκης, Commentarii ad Homeri Odysseam, σελ. 142, τομ. I, Λειψία, 2825.
2. Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, 12.43.
3. Ζηνόβιος, Επιτομή παροιμιών, 6.34.
(Το άρθρο αναρτήθηκε από τον υπογράφοντα και στην ελληνική Βικιπαίδεια)

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *