Τα τέκνα της Στυγός

Κράτος και Βία στα γεγονότα του Δεκέμβρη

Η Στυξ, λέγανε οι αρχαίοι ποιητές, ήταν αρχέγονη θεότητα πανίσχυρη και τρομαχτική που τη φοβόταν ακόμη και οι Ολύμπιοι θεοί και ταυτόχρονα καταχθόνιος ποταμός ή καταρράκτης - κάπου στα βουνά της Αρκαδίας - που στα ψυχρά μαύρα νερά του διαλυόταν ότι τύχαινε μέσα τους να πέσει. (στυγέω = μισώ, > στυγνός, στυγερός). Κάποτε την είδαν ως αποτρόπαια κουκουβάγια να κάθεται πάνω σε μια κολόνα στη μέση του Άδη και είπαν πως αυτή και όχι η Δήμητρα ήταν η πραγματική μητέρα της βασίλισσας του Κάτω Κόσμου, της Περσεφόνης.

Η Στύγα αφού ενώθηκε με τον Παλλάδα, γιός αυτός μιας άλλης επίφοβης κρόνιας θεότητας (της Ευρύβιας), γέννησε τον Ζήλο, τη Νίκη, τον Κράτο και τη Βία.Οι δύο τελευταίοι, αφού η μάνα τους βοήθησε τον Δία να νικήσει τους Τιτάνες, γίνανε έκτοτε μόνιμοι ακόλουθοι του, σωματοφύλακες του νέου Κυρίαρχου, του Εξουσιαστή του κόσμου.

Αργότερα κάποιοι άλλοι θέλησαν να διαχωρίσουν τα δυο φοβερά αδέλφια. Άφησαν τον Κράτο (το κράτος) πιστό φύλακα της τάξης των αρχόντων και έβαλαν την Βία να τον πολεμά με την μορφή του Σπάρτακου, του Ροβεσπιέρου, του  Λένιν, του Μπακούνιν...

Αλλά βέβαια την κόρη της Στυγός, δεν μπορείς να την πολυεμπιστεύεσαι (ακόμη και όταν φορώντας τα φτερά της εμφανιστεί με την αγγελική μορφή της Νίκης), παρά μόνον όταν σφίξει η θηλιά και οι Καιροί το επιβάλουν. Αυτό το ξέρανε οι Έλληνες  από παλιά και έτσι, όπως ο Παυσανίας λέει, στη Βία αφιέρωσαν ναό (στις πλαγιές του Ακροκόρινθου) να τον μοιράζεται μαζί με την  Ανάγκη - θεά και τούτη ανελέητη που στις επιταγές της όφειλαν να υποκλιθούν όλοι, θνητοί κι Αθάνατοι.

Μπελόπουλος Χρήστος     
Δεκέμβρης 2008