Δείνων ο Κολοφώνιος

Ο Δείνων (ή Δίνων) ήταν ιστορικός του 4ου π.Χ. αιώνα από την Κολοφώνα της Μικράς Ασίας, πατέρας του επίσης ιστορικού Κλειτάρχου.

Έγραψε μια ιστορία της Περσίας με τίτλο Τα Περσικά από την οποία δασώθηκαν κάποια  αποσπάσματα.[1] Η αφήγησή του άρχιζε από την εποχή της θρυλικής βασίλισσας Σεμιράμιδος και τελείωνε με την επανάκτηση της Αιγύπτου από τους Πέρσες. Εκτός από τα ιστορικά γεγονότα, περιέγραφε τα ήθη και έθιμα των Περσών καθώς και την πολυτέλεια, τα προνόμια και την ιεραρχία της αυλής του Μεγάλου Βασιλέως. Δεν έλειπαν επίσης αναφορές σε μύθους, φανταστικές ιστορίες και ερωτικές λεπτομέρειες. Το έργο του Δείνωνος συμπλήρωνε και επέκτεινε την αντίστοιχη και ομότιτλη ιστορία του κατά μισό αιώνα πρεσβυτέρου του Κτησία και χωριζόταν, όπως και αυτή, σε τρία μέρη (Ασσυριακά, Μηδικά και Περσικά).

Ο Δείνων θεωρήθηκε κατά την αρχαιότητα αξιόλογος συγγραφέας, αξιόπιστη πηγή για την περσική ιστορία σύμφωνα με τον Ρωμαίο βιογράφο Κορνήλιο Νέπω. Ο Πλούταρχος τον χρησιμοποίησε ως κύρια πηγή πληροφοριών για την σύνταξη του "Βίου του Αρταξέρξη", τον μνημόνευε επίσης και στον "Βίο του Θεμιστοκλή".[2] Αναφέρεται ακόμη από τον Αθήναιο και τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο,[3] ενώ εικάζεται ότι και ο Κλείταρχος άντλησε πολλές πληροφορίες από το ιστορικό έργο του πατέρα του όταν έγραφε την δική του ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου.

---

1. Dominique Lenfant, Les Histoires perses de Dinon et d'Héraclide (fragments édités, traduits et commentés), éditions de Boccard, Paris, 2009.
•  K. Müller,  Fragmenta Hstoricorum Graecorum (Αποσπάσματα Ελλήνων Ιστορικών), τόμος 2,  Dino,  σελ. 88-95.
2. Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Αρταξέρξης, Θεμιστοκλής, 27 .
3. Encyclopaedia Iranica online, Dinon .

(Το άρθρο αναρτήθηκε από τον υπογράφοντα και στην ελληνική Βικιπαίδεια)

---

Δημήτριος ο Βυζάντιος (ο ιστορικός και ο φιλόσοφος)

1. Δημήτριος ο Βυζάντιος, ο ιστορικός του 3ου αιώνα π.Χ.

Σύμφωνα με τον Διογένη τον Λαέρτιο έγραψε ένα σύγγραμμα 13 βιβλίων (Γαλατῶν διάβασις ἐξ Εὐρώπης εἰς Ἀσίαν) στο οποίο περιέγραφε την μετανάστευση των Γαλατών στην Μικρά Ασία το 278/277 π.Χ.· και ένα άλλο οκτώ βιβλίων (Tὰ περὶ Ἀντίοχον καὶ Πτολεμαῖον καὶ τὴν τῆς Λιβύης ὑπ' αὐτῶν διοίκησιν) στο οποίο προφανώς εξιστορούσε τις διαμάχες μεταξύ του Αντιόχου Α΄ και του Πτολεμαίου Β΄.[1]

2. Δημήτριος ο Βυζάντιος, ο περιπατητικός φιλόσοφος του 1ου αιώνα π.Χ.

Έγραψε ένα έργο Περί ποιημάτων (ή Περί ποιητών),[2] από το οποίο σώθηκαν μερικά μόνον αποσπάσματα στους Δειπνοσοφιστές του Αθηναίου (στα βιβλία X, XII και XIV).

---

1. Διογένης ο Λαέρτιος, Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων, "Δημήτριος", κεφ. Ε΄ 83·
   (Γεγόνασι δὲ Δημήτριοι ἀξιόλογοι εἴκοσι [...] ἕβδομος Βυζάντιος, ἐν τρισκαίδεκα βιβλίοις γεγραφὼς τὴν Γαλατῶν διάβασιν ἐξ Εὐρώπης εἰς Ἀσίαν καὶ ἐν ἄλλοις ὀκτὼ τὰ περὶ Ἀντίοχον καὶ Πτολεμαῖον καὶ τὴν τῆς Λιβύης ὑπ᾽ αὐτῶν διοίκησιν ...)
• K. Müller, Fragmenta historicorum graecorum (1841), "Demetrius Byzantius", τόμ. II, σελ. 624. Internet Archive 
• W. Smith, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, "Demetrius Byzantius (6)".
2. W. Smith,  ,ό.π., "Demetrius Byzantius (7)".

(Το άρθρο αναρτήθηκε από τον υπογράφοντα και στην ελληνική Βικιπαίδεια)

---

Δήμων (ο ατθιδογράφος)

Ο Δήμων ήταν ιστορικός και συγγραφέας μιας Ατθίδος αποτελούμενης από τέσσερα (τουλάχιστον) βιβλία σύμφωνα με την μαρτυρία του Αθήναιου.[1]

Πότε έζησε δεν είναι ακριβώς γνωστό· ήταν πάντως αρχαιότερος από τον Φιλόχορο, ο οποίος φαίνεται να έγραψε την δική του Ατθίδα ενάντια στην Ατθίδα του Δήμωνα που την θεωρούσε ανακριβή.[2]

Στον Δήμωνα αποδίδονται επίσης άλλα δύο συγγράμματα, τα Περί παροιμιών και Περί θυσιών.

Από τα έργα του σώθηκαν 22 αποσπάσματα (τα περισσότερα από το Περί παροιμιών). Αναφέρονται από τον Πλούταρχο (στον βίο του Θησέως), τον Στέφανο Βυζάντιο, τον Αρποκρατίονα, τον Ησύχιο, τον Ζηνόβιο, τον Φώτιο και τη Σούδα κ.ά.[3]

---

1. Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, βιβλίον γ΄, 50. perseus

2. W. Smith, A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology (1869), τόμος Ι, σελ. 977. Demon.

3. K. Müller, Fragmenta historicorum Graecorum, Τόμος I, σελ.378-383. Demonis Fragmenta

(Το άρθρο αναρτήθηκε από τον υπογράφοντα και στην ελληνική Βικιπαίδεια)

---

Δημοκλής ο Φυγελεύς

Ο Δημοκλής ο Φυγελεύς ήταν ένας από τους αρχαιότερους Έλληνες λογογράφους. Έζησε σύμφωνα με τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα πριν από τον Πελοποννησιακό πόλεμο, κατά πάσα πιθανότητα τον 5ο π.Χ. αιώνα.[1]

Δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για την ζωή του. Από το έργο του σώθηκε μόνο ένα απόσπασμα που το αναφέρει ο Στράβων επικαλούμενος τον Δημήτριο τον Σκήψιο. Σύμφωνα μ' αυτό, κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ταντάλου έγιναν μεγάλοι σεισμοί στην Μικρά Ασία, αισθητοί σε όλη την Λυδία, την Ιωνία και την Τρωάδα. Χωριά και κωμοπόλεις καταποντίσθηκαν, το όρος Σίπυλο υπέστη μεγάλες καταστροφές, έλη μετατράπηκαν σε λίμνες και η Τροία κατακλύσθηκε από τα νερά της θάλασσας.[2]

---

1. Διονύσιος Αλικαρνασσέυς, Περί Θουκυδίδου ..., κεφ. 5· 
    (ἀρχαῖοι μὲν οὖν συγγραφεῖς πολλοὶ καὶ κατὰ πολλοὺς τόπους ἐγένοντο πρὸ τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου: ἐν οἷς ἐστιν […]  καὶ Δημοκλῆς ὁ Φυγελεὺς καὶ …)

2. Στράβων, Γεωγραφικά, Βιβλίον 1, κεφ 3, 17· 
    (Μιμνήσκεται δὲ [Δημήτριος ο Σκήψιος] πρὸς ταῦτα τῶν ὑπὸ Δημοκλέους λεγομένων, σεισμούς τινας μεγάλους τοὺς μὲν πάλαι περὶ Λυδίαν γενομένους καὶ Ἰωνίαν μέχρι τῆς Τρωάδος ἱστοροῦντος, ὑφ᾽ ὧν καὶ κῶμαι κατεπόθησαν καὶ Σίπυλος κατεστράφη κατὰ τὴν Ταντάλου βασιλείαν ... καὶ ἐξ ἑλῶν λίμναι ἐγένοντο, τὴν δὲ Τροίαν ἐπέκλυσε κῦμα).
• K. Müller, Fragmenta Historicorum Graecorum (Αποσπάσματα Ελλήνων Ιστορικών), σελ. 20, Democles.

(Το άρθρο αναρτήθηκε από τον υπογράφοντα και στην ελληνική Βικιπαίδεια)

---

Δηίοχος ή Δηίλοχος ο Προκοννήσιος

Ο Δηίοχος ή Δηίλοχος[1] ήταν Ίωνας λογογράφος από την Προκόννησο. Έζησε σύμφωνα με τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα προ του Πελοποννησιακού πολέμου,[2] τον 5ο π.Χ. αιώνα κατά πάσα πιθανότητα.

Για την ζωή του δεν γνωρίζουμε τίποτα και για το έργο του ελάχιστα πράγματα. Φαίνεται πως έγραψε με τίτλο Περί Κυζίκου ένα χρονικό της πόλης αυτής και της Βιθυνίας γενικότερα, όπου διηγιόταν και τα περιστατικά της Αργοναυτικής εκστρατείας που διαδραματίσθηκαν στη περιοχή.
Ανέφερε μεταξύ άλλων τον πυγμαχικό αγώνα ανάμεσα στον Άμυκο, τον μυθικό γίγαντα βασιλιά των Βεβρύκων της Βιθυνίας, και στον αργοναύτη Πολυδεύκη που κατέληξε με νίκη του τελευταίου. Ο Δηίοχος συνέταξε και έναν κατάλογο των αργοναυτών στον οποίο συμπεριέλαβε και το όνομα του Αμφιάραου.

Σ' ένα άλλο απόσπασμα αναφέρει ότι η Κλείτη, η σύζυγος του βασιλιά Κυζίκου, πέθανε από την λύπη της και ότι από τα δάκρυά της σχηματίσθηκε μια πηγή στην Κύζικο που έφερε το όνομά της.[3]

Το έργο του υπήρξε σημαντική πηγή πληροφοριών για μεταγενέστερους του ιστορικούς και ποιητές όπως ο Απολλώνιος ο Ρόδιος.[4] Σώθηκαν ελάχιστα μόνον αποσπάσματα.

---

1. Αναφέρεται και ως Διίοχος ή Διίλοχος.
2. Διονύσιος Αλικαρνασσέυς, Περί του Θουκυδίδου…, κεφ. 5· 
   (ἀρχαῖοι μὲν οὖν συγγραφεῖς πολλοὶ καὶ κατὰ πολλοὺς τόπους ἐγένοντο πρὸ τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου: ἐν οἷς ἐστιν […]  καὶ Δηίοχος ὁ Προκοννήσιος καὶ …)
3. K. Müller, Fragmenta Historicorum Graecorum (Αποσπάσματα Ελλήνων Ιστορικών), τόμος Β',  σελ.17, Deiochus.
4. G. W. Mooney, Commentary on Apollonius: Argonautica, perseus

(Το άρθρο αναρτήθηκε από τον υπογράφοντα και στην ελληνική Βικιπαίδεια)

---

Δίυλλος ο Αθηναίος

Ο ιστορικός Δίυλλος, γιος του ατθιδογράφου Φανόδημου,[1] έζησε στην Αθήνα το πρώτο μισό του 3^ου π.Χ. αιώνος.

Ήταν συγγραφέας ενός έργου (Ιστορίαι) 26 ή 27 βιβλίων στο οποίο εξιστορούσε, όπως γράφει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης[2], τα γεγονότα που συνέβηκαν στην Ελλάδα και την Σικελία από την εποχή του τρίτου ιερού πολέμου (όταν οι Φωκείς με επικεφαλής τον Φιλόμηλο κατέλαβαν το μαντείο των Δελφών, 356 π.Χ.) έως τον θάνατο του γιου τού Κάσσανδρου, Φιλίππου του Δ΄ (296 π.Χ.).

Από το έργο του Διύλλου σώθηκαν τέσσερα μόνον αποσπάσματα.[3] Αναφέρονται από τον Αθήναιο, τον Αρποκρατίωνα και τον Πλούταρχο (ο οποίος και εκτιμά τον Δίυλλο ως αξιόλογο ιστορικό).[4]

---

1. Brill’s New Pauly online, Diyllus.
2. Διόδωρος ο Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη,  XVI.14.5·  
    (Δίυλλος δ᾽ ὁ Ἀθηναῖος ἦρκται τῆς ἱστορίας ἀπὸ τῆς ἱεροσυλήσεως καὶ γέγραφε βύβλους εἴκοσι καὶ ἕξ, συμπεριλαβὼν πάσας τὰς ἐν τοῖς χρόνοις τούτοις γενομένας πράξεις περί τε τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Σικελίαν)·
και XVI.76.6  
    (Δίυλλος δ᾽ ὁ Ἀθηναῖος τῆς δευτέρας συντάξεως ἀρχὴν πεποίηται τῆς Ἐφόρου ἱστορίας τὴν τελευτὴν καὶ τὰς ἑξῆς πράξεις συνείρει τάς τε τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν βαρβάρων μέχρι τῆς Φιλίππου τελευτῆς).
3. K. Müller, Fragmenta historicorum Graecorum (1841), Τόμος II, σελ. 360-361, Diyllus.
4. Πλούταρχος, Περί της Ηροδότου κακοηθείας, 862b·
    (ὅτι μέντοι δέκα τάλαντα δωρεὰν ἔλαβεν ἐξ Ἀθηνῶν Ἀνύτου τὸ ψήφισμα γράψαντος, ἀνὴρ Ἀθηναῖος οὐ τῶν παρημελημένων ἐν ἱστορίᾳ, Δίυλλος, εἴρηκεν]).

(Το άρθρο αναρτήθηκε από τον υπογράφοντα και στην ελληνική Βικιπαίδεια)

---