Ο Μενεκράτης ο Σμυρναίος ήταν ποιητής της ελληνιστικής εποχής, του οποίου δύο επιγράμματα σώζονται στον ένατο τόμο της Ελληνικής (Παλατινής) Ανθολογίας.[1]
Ενδέχεται να ήταν το ίδιο πρόσωπο με τον Μενεκράτη τον Εφέσιο που μνημονεύεται από τον Βάρρωνα.[2]
1. Ελληνική Ανθολογία, 9.54 & 9.390. Loeb classical library (Gr. Anth. 9.54) & (Gr. Anth. 9.390)·
(54.) Γῆρας ἐπὰν μὲν ἀπῇ, πᾶς εὔχεται· ἤν δέ ποτ' ἔλθῃ,
μέμφεται· ἔστι δ' ἀεὶ κρεῖσσον ὀφειλόμενον.
(390.) Παισὶν ἐπὶ προτέροις ἤδη τρίτον ἐν πυρὶ μήτηρ
θεῖσα, καὶ ἀπλήστῳ δαίμονι μεμφόμενη.
τέτρατον ἄλγος ἔτικτε, καὶ οὐκ ἀνέμεινεν ἀδήλους
ἐλπίδας, ἐν δὲ πυρὶ ζωὸν ἔθηκε βρέφος,
“Οὐ θρέψω” λέξασα· “τί γὰρ πλέον; Ἄϊδι μαστοὶ
κάμνετε· κερδήσω πένθος ἀμοχθότερον.”
2. W. Smith, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, "Menecrates of Smyrna". Τόμ. v. 2, σελ. 1036.
Ενδέχεται να ήταν το ίδιο πρόσωπο με τον Μενεκράτη τον Εφέσιο που μνημονεύεται από τον Βάρρωνα.[2]
1. Ελληνική Ανθολογία, 9.54 & 9.390. Loeb classical library (Gr. Anth. 9.54) & (Gr. Anth. 9.390)·
(54.) Γῆρας ἐπὰν μὲν ἀπῇ, πᾶς εὔχεται· ἤν δέ ποτ' ἔλθῃ,
μέμφεται· ἔστι δ' ἀεὶ κρεῖσσον ὀφειλόμενον.
(390.) Παισὶν ἐπὶ προτέροις ἤδη τρίτον ἐν πυρὶ μήτηρ
θεῖσα, καὶ ἀπλήστῳ δαίμονι μεμφόμενη.
τέτρατον ἄλγος ἔτικτε, καὶ οὐκ ἀνέμεινεν ἀδήλους
ἐλπίδας, ἐν δὲ πυρὶ ζωὸν ἔθηκε βρέφος,
“Οὐ θρέψω” λέξασα· “τί γὰρ πλέον; Ἄϊδι μαστοὶ
κάμνετε· κερδήσω πένθος ἀμοχθότερον.”
2. W. Smith, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, "Menecrates of Smyrna". Τόμ. v. 2, σελ. 1036.
(Το άρθρο αναρτήθηκε από τον υπογράφοντα και στην ελληνική Βικιπαίδεια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου